Svalbard, Spitsbergen, Arktyka
Rozważając wojaż na Svalbard na przełomie listopada i grudnia warto mieć na uwadze jedną rzecz – to zdecydowanie pora dla koneserów. Oto krótka dokumentacja fotograficzna zgromadzona w rzeczonej przestrzeni czasowej.
W Longyearbyen zachowała się pewna stara tradycja, która regulowała sprzedaż alkoholu. Mieszkańcy mogli nabywać określony limit miesięczny na wydaną przez gubernatora kartę, na której każdorazowo wbijało się stemple. To wszystko przeszło już do historii.
Słyszycie to? To dźwięk nadciągającej przygody przedzierającej się przez Arktykę na saniach psiego zaprzęgu. 28 października wystartował proces aplikacyjny na wyprawę Fjällräven Polar 2025. Wybrańcy będą mieli przyjemność przemierzyć 300 km Arktyki w towarzystwie 180 psów zaprzęgowych. Nie trzeba mieć doświadczenia.
Greenpeace na rejs do Arktyki zabrał Aurorę i Jacoba Colliera. Na Svalbardzie artyści nagrali teledysk, który ma na celu podniesienie świadomości na temat ochrony klimatu i oceanów. ,,W ciągu ostatnich czterdziestu lat straciliśmy dwie trzecie całego letniego lodu arktycznego”, napisał Collier w oświadczeniu. I dodał ,,Choć jest już cieniem samej siebie, nie jest za późno, byśmy mogli pomóc”.
Franciszek Ludwik Neugebauer nie wyprawił się na wycieczkę sam. Towarzystwa dotrzymywali mu bowiem jego żona, teść Gustaw Tschinkel z Kalisza, Zofja Kindler z Łodzi oraz Leon Scheller dentysta z Warszawy.
Wielka gratka dla wszystkich osób fascynujących się regionami polarnymi! Ruszył 8. Międzynarodowy Festiwal Filmów Polarnych. Co więcej, wszystkie filmy dostępne są za darmo i online przez cały czas trwania Międzynarodowego Tygodnia Polarnego, czyli w dniach 23-27 września.
Choć większość życia Andersen spędził w Kopenhadze, charakterystyczne dla regionów arktycznych elementy pojawiają się w wielu jego baśniach i nie tylko. Autor operuje chłodem, który w świadomości wielu czytelników zapisał się jako niepokojące tło jego wybranych opowieści. Dziewczynka z zapałkami przemarza na śniegu do szpiku kości, matka chorego dziecka budzi się w nocy drżąc z zimna i wreszcie królowa śniegu, która mieszka samotnie w swoim lodowym pałacu. Rodzi się zatem pytanie, czy wyobraźnia andersena sięgała daleko na północ, a może rzeczywiście był z nią w sposób pośredni lub bezpośredni związany?
Tam, gdzie od maratońskiej ciszy najgłośniej odbijają się wspomnienia, tam, gdzie zimno i trudno, tam zjawi się Piotr, maratończyk z Gdyni. Z najzimniejszych maratonów świata The North Pole Marathon na biegunie północnym oraz The Antarctic Ice Marathon przywiózł nie tylko złote medale, ale też książkę, w której niczym polarny skryba opowiedział swoją historię. Rozmawiamy o bieganiu w ekstremalnych warunkach, wychodzeniu ze strefy komfortu i Spitsbergenie, który mojemu rozmówcy od lat jest niezwykle bliski.
Susan Sontag pisała, że aparaty fotograficzne zaczęły powielać świat w chwili, gdy krajobraz ludzki zaczął przekształcać się w zawrotnym tempie. Rozpędzony świat zatrzymują obrazy Dobasa, który z wielkim szacunkiem utrwala notatki z podróżniczej rzeczywistości. Rozmawiamy o Spitsbergenie nie tylko z perspektywy fotografa, ale i człowieka, który do Arktyki powraca od siedemnastu lat.
To wspaniałe opowiadanie, które uczy pokory, szacunku i wytrwałości. Piotr Suchenia przebiegnąwszy maratony na każdym kontynencie i biegunie północnym jest przykładem, że dokonania mogą iść w parze ze szczerością i skromnością.