Czy po latach na Svalbardzie da się jeszcze wrócić do życia według norm społecznych, od których się wcześniej uciekało? Czy po doświadczeniu takich cudów matki natury i obcowaniu z brutalnym klimatem, codzienność, jaką znało się kiedyś, potrafi jeszcze zachwycić?
Posvalbardzka depresja to realna kondycja, w której istnienie nie wierzyłam
