Svalbard, Spitsbergen, Arktyka
Spitsbergen, serce archipelagu Svalbard, to miejsce, gdzie historia miesza się z dziką naturą. Odkryty w 1596 roku przez Willema Barentsa, szybko stał się celem odważnych eksploratorów i wielorybników, rysując bogatą kronikę ludzkiej obecności w Arktyce.
Wędrówki na Svalbardzie przyciągają obietnicą odkrycia. Szlaki prowadzą przez tereny, gdzie cywilizacja wydaje się być tylko dalekim echem, a towarzyszem podróży stają się ptaki, leniwie przemieszczające się stada reniferów i wiatr.
Być może już wkrótce zaostrzone zostaną przepisy dotyczące niedźwiedzi polarnych na Svalbardzie. Przegłosowanie tej propozycji w parlamencie oznaczałoby, że niektórzy nie zobaczą już niedźwiedzia polarnego z bliska.
Festiwal Polar Jazz w Longyearbyen jest najbardziej na północ wysuniętym festiwalem muzycznym na świecie. Jazz z eterycznym blaskiem błękitnego nieba łączy się już od 1998 roku. Przekształca krajobraz Longyearbyen w tętniące życiem centrum kultury, przyciągając artystów z całego świata. Na kilka moich pytań na temat festiwalu, który w tym roku trwa od 1 do 4 lutego, odpowiedziała mi Marit Figenschau członkini zarządu Polarjazz.
Praca na Spitsbergenie może być niezwykle satysfakcjonująca. Zanim jednak podejmie się decyzję o pracy na Spitsbergenie, warto wziąć pod uwagę kilka podstawowych rzeczy. Życie na Spitsbergenie różni się znacznie od tego na kontynencie. Warunki klimatyczne są ekstremalne, z długimi okresami ciemności zimą i niekończącym się dniem latem.
Svalbard od dawna fascynował odkrywców i naukowców. Jego krajobrazy stanowiły tło dla wielu historycznych wypraw polarnych. Ekspedycje pełne odwagi i determinacji, przyczyniły się do rozwijania naszej wiedzy o najbardziej niedostępnych zakątkach Ziemi. Powiązanie badań nad zmianami środowiska z badaniami nad historią polarną doprowadza do bardziej wszechstronnego zrozumienia złożonych historii obu tych zagadnień.
Morsowanie to sposób na hartowanie ciała i umysłu które można praktykować dosłownie wszędzie. W Arktyce również, ale tutaj nabiera zupełnie nowego wymiaru. Dzika przyroda i lodowate wody przyciągają śmiałków z całego świata, którzy chcąc doznać ekstremalnych wrażeń, muszą przede wszystkim pamiętać o bezpieczeństwie.
Przyszłość Arktyki i naszej planety zależy od działań każdego z nas. Nie możemy stać obojętnie w obliczu tego, co dzieje się wokół. To nasza wspólna odpowiedzialność, aby chronić i zachować te cenne zasoby dla przyszłych pokoleń. Życzę Wam wszystkiego najlepszego w nadchodzącym roku i mam nadzieję, że będziecie kontynuowali tę podróż z nami.
Urok mroźnej wyspy jak magnes ściąga ludzi z przeróżnych zakątków świata. Khristin Aina Galang Grana i Angie Bardoquillo los przywiódł na Svalbard z Filipin. Chociaż ich rodzinny dom to zupełnie inna bajka, tą własną od kilku lat piszą w Longyearbyen. Z przyjaciółkami z Gjestehuset 102 rozmawiam o wpływie zmian klimatu na codzienne życie mieszkańców Longyearbyen, turystyce rozwijającej się na Svalbardzie, a także o historii ich przeprowadzki na Północ z tak odległego zakątka świata.
W Longyearbyen mieszka czterdziestu ośmiu Polaków. Dziewięciu z nich pochodzi z Warki. Jedną dziewiątą tej liczby stanowi Zuza Paradowska. Przybyła na Svalbard w listopadzie 2018 roku i mieszka w Longyearbyen do dzisiaj. Lata spędzone na Spitsbergenie dokonały w niej zmian. Spotkałyśmy się w Cafe Huskies i porozmawiałyśmy o tych zmianach, ale nie tylko. Zuza opowiedziała o Majorze, poszukiwaniu pracy na Svalbardzie, transformacji, która dokonuje się w Arktyce i turystach, którym czasami wydaje się, że na Spitsbergenie organizowane są dla nich polowania na niedźwiedzie.