Svalbard, Spitsbergen, Arktyka
Rozważając wojaż na Svalbard na przełomie listopada i grudnia warto mieć na uwadze jedną rzecz – to zdecydowanie pora dla koneserów. Oto krótka dokumentacja fotograficzna zgromadzona w rzeczonej przestrzeni czasowej.
Czy po latach na Svalbardzie da się jeszcze wrócić do życia według norm społecznych, od których się wcześniej uciekało? Czy po doświadczeniu takich cudów matki natury i obcowaniu z brutalnym klimatem, codzienność, jaką znało się kiedyś, potrafi jeszcze zachwycić?
Greenpeace na rejs do Arktyki zabrał Aurorę i Jacoba Colliera. Na Svalbardzie artyści nagrali teledysk, który ma na celu podniesienie świadomości na temat ochrony klimatu i oceanów. ,,W ciągu ostatnich czterdziestu lat straciliśmy dwie trzecie całego letniego lodu arktycznego”, napisał Collier w oświadczeniu. I dodał ,,Choć jest już cieniem samej siebie, nie jest za późno, byśmy mogli pomóc”.
Franciszek Ludwik Neugebauer nie wyprawił się na wycieczkę sam. Towarzystwa dotrzymywali mu bowiem jego żona, teść Gustaw Tschinkel z Kalisza, Zofja Kindler z Łodzi oraz Leon Scheller dentysta z Warszawy.
Tłustosz alpejski to fascynująca roślina mięsożerna, która przetrwała i zaadaptowała się do trudnych warunków klimatycznych na Svalbardzie.
Choć większość życia Andersen spędził w Kopenhadze, charakterystyczne dla regionów arktycznych elementy pojawiają się w wielu jego baśniach i nie tylko. Autor operuje chłodem, który w świadomości wielu czytelników zapisał się jako niepokojące tło jego wybranych opowieści. Dziewczynka z zapałkami przemarza na śniegu do szpiku kości, matka chorego dziecka budzi się w nocy drżąc z zimna i wreszcie królowa śniegu, która mieszka samotnie w swoim lodowym pałacu. Rodzi się zatem pytanie, czy wyobraźnia andersena sięgała daleko na północ, a może rzeczywiście był z nią w sposób pośredni lub bezpośredni związany?
W dniach 1-6 września 2024 roku w malowniczym Longyearbyen odbędzie się wyjątkowe święto literatury – Festiwal Literacki 2024.
Svalbard ma wyraźnie zróżnicowane pory roku, a wybór terminu zależy od doświadczeń, których poszukujemy i które chcemy tam przeżyć.
Tam, gdzie od maratońskiej ciszy najgłośniej odbijają się wspomnienia, tam, gdzie zimno i trudno, tam zjawi się Piotr, maratończyk z Gdyni. Z najzimniejszych maratonów świata The North Pole Marathon na biegunie północnym oraz The Antarctic Ice Marathon przywiózł nie tylko złote medale, ale też książkę, w której niczym polarny skryba opowiedział swoją historię. Rozmawiamy o bieganiu w ekstremalnych warunkach, wychodzeniu ze strefy komfortu i Spitsbergenie, który mojemu rozmówcy od lat jest niezwykle bliski.
Rekin polarny to jedna z najbardziej niezwykłych ryb na świecie. Długowieczna, bardzo powolna, z zaskakująco słabym wzrokiem – a mimo to potrafi zjeść renifera, konia, a nawet niedźwiedzia polarnego.